Źródło: © José Luiz Bernardes Ribeiro
Katedra w Akwizgranie jest jedną z historycznie i architektonicznie najważniejszych budowli sakralnych w Niemczech, ale też w całej Europie. Była pierwszym niemieckim zabytkiem, które otrzymało status światowego dziedzictwa UNESCO. Pierwszy kamień węgielny pod katedrę został położony w 796 roku, a sama kaplica ma cechy 2 stylów: wczesnochrześcijańskiego i bizantyjskiego. Bywa wskazywana jako najdoskonalszy przykład wczesnej architektury romańskiej, wytyczającej kierunek rozwoju tego stylu.
Kto był twórcą kaplicy pałacowej w Akwizgranie?
Architektem budowli był Odon z Metzu, który był również twórcą Oratorium w Germigny-des-Prés. Kaplica powstała z inicjatywy Karola Wielkiego, a czas powstania budowli to przełom VIII i IX wieku. Inspiracją twórczą był kościół San Vitale w Rawennie oraz kościół św. Sergiusza i Bakchusa w Konstantynopolu (Istambuł), zwany Małą Hagią Sofią.
Kaplica pałacowa w Akwizgranie łączona jest ze sztuką karolińską (jej nazwa pochodzi od panującej ówcześnie dynastii). Karol Wielki uważał się za kontynuatora idei Cesarstwa Rzymskiego stąd zainteresowanie dorobkiem antyku.
Katedra w Akwizgranie przez wieki była rdzeniem Cesarstwa Rzymskiego i przez 600 lat dokonywano tam koronacji królów. Niestety pod koniec drugiej wojny światowej zniszczone zostało gotyckie prezbiterium i witraże. Zrekonstruowane zostały przez Antona Wendlinga.
Źródło: The original uploader was Klarissae at Croatian Wikipedia., CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
Kaplica pałacowa w Akwizgranie – opis bryły
Plan:
Kaplica zbudowana jest na planie ośmioboku wewnątrz i szesnastokąta zewnątrz. Jest orientowana (czyli zwrócona na wschód, ponieważ Mesjasz ma nadejść z tego kierunku), z westwerkiem (westwerk to specyficzne dla renesansu Karolińskiego zachodnie wejście symbolizujące władzę świecką, która w tym okresie nabierała siły i znaczenia).
Plan jest centralny, a bryła zwarta, posiada prezbiterium. Część centralna oddzielona jest czterokondygnacyjne. W przyziemiu zastosowano masywne arkady, powyżej dwie kondygnacje z przeźroczami kolumnowymi i na górze widnieje strefa okien.
Nawa:
Nawa główna jest ośmioboczna, oddzielona od obejścia arkadami. Na poziomie empory nawę główną oddzielają kolumnowe przeźrocza.
Empory:
Empory znajdują się w górnej kondygnacji, prowadzą na nie dwie klatki schodowe.
Sklepienie:
W części centralnej sklepie jest klasztorne, zaś w obejściu zastosowano sklepienie kolebkowe i krzyżowe. Więcej o sklepieniach można przeczytać we wpisie: Architektura gotycka – cechy charakterystyczne i przykłady.
W budowli występują kolumny w porządku korynckim. Okna usytuowane są powyżej przeźroczy empor.
