Sztuka prehistoryczna to okres ok. 100000-4000 p.n.e.
Charakterystyka sztuki prehistorycznej
W paleolicie człowiek poświęcał się polowaniu i mieszkał w jaskiniach, tworząc tzw. malarstwo jaskiniowe. Do najstarszych i najbardziej znanych należą te, które możemy zobaczyć w Jaskiniach Altamira (Hiszpania) i Jaskiniach Lascaux (Francja).
W neolicie ludzie zmienili tryb życia, zajmując się rolnictwem. Zaczęły występować również coraz bardziej złożone społeczeństwa, stopniowo przechodząc od kultów i rytuałów do religii, które powoli zyskują na znaczeniu. Dla tego okresu charakterystyczne są zabytki megalityczne. I chociaż struktury tego typu odkryto na całym świecie, niektórzy eksperci nazywają megalitycznymi jedynie te, wystepujące na terenie Europy. Te znalezione w innych miejscach nazywają konstrukcjami cyklopowymi. W tym okresie należy także podkreślić początki sztuki rzemieślniczej.
Zatem sztuka okresu paleolitu to głównie malarstwo jaskiniowe, ryty naskalne i rzeźby. W okresie neolitu występowały już budowle megalityczne, zdobiona ceramika, a nawet biżuteria.
Dzieła sztuki prehistorycznej
- malowidła naskalne w jaskini Blombos w Afryce Południowej (ok. 100 000 p.n.e.),
- malowidła naskalne w Lascaux (Akwitania)(ok. 17000-15000 p.n.e.),
- Wenus z Willendorfu (ok. 30000 p.n.e.),
- Stonehenge (ok. 2950-1600 p.n.e.).
