Delacroix urodził się w Paryżu, w 1815 roku rozpoczął naukę, u Pierre-Narcisse Guérina (który był uczniem Dawida). W jego pracowni poznał Géricaulta, którego malarstwo go zachwyciło. Delacroix od dzieciństwa fascynował orient, a w roku 1832 wraz z przyjacielem wyjechał do Maroka.
Podczas podróży studiował barokowe malarstwo hiszpańskie (Zurbarán, Velazquez, Murillo), a przez całe życie studiował dzieła wielkich Wenecjan: Tycjana, Paolo Veronesa oraz Michała Anioła. Zmarł w 1863 roku prawdopodobnie na gruźlicę. Podejmował różnorodną tematykę, inspirował się literaturą, wydarzeniami współczesnymi, malował portrety i tematy biblijne.
Eugène Delacroix “Barka Dantego”
Inspiracją dla obrazu Barka Dantego była “Boska komedia”: Wirgiliusz i Dante przeprawiają się przez jezioro otoczone górami piekielnego grodu. Grzesznicy chwytaja sie barki, próbując się na nią dostać. Artysta w swoim dziele nawiązywał do rzeźb antycznych.
Eugène Delacroix “Masakra na Chios”
Obraz został namalowany w 1822 roku, przedstawia grecką ludność zmasakrowaną przez wojska tureckie. Artysta ukazał różnorodne emocje bohaterów: rezygnację, rozpacz czy nieszczęście widoczne są na twarzach pokonanych Greków. Przedstawił również zdecydowanie i brak litości żołnierza tureckiego. Inspirował się twórczością weneckich kolorystów i dziełami Rubensa.
Opis dzieła “Wolność wiodąca lud na barykady”
Inspiracją dla tego dzieła były wydarzenia współczesne artyście (27,28 i 29 lipca 1830 roku – tzw. trzy dni chwały/rewolucja lipcowa). W tych dniach doszło do zamieszek ulicznych w Paryżu. Mieszkańcy miasta wyszli na ulice, protestując w obronie swoich praw. Przyczyną wystąpień było zaostrzenie cenzury, ograniczenie uprawnień burżuazji, wprowadzenie nowego prawa wyborczego. Wydarzenia te zainspirowały Delacroix do namalowania obrazu, który stał się symbolem walki całego narodu przeciwko despotyzmowi. Przedstawiciele różnych warstw społeczeństwa prowadzeni są do boju przez Wolność ukazaną pod postacią kobiety. Dzieło powstało w tym samym roku.
“Śmierć Sardanapala” – informacje o obrazie
- Tytuł: Śmierć Sardanapala
- Artysta: Eugène Delacroix
- Kierunek: romantyzm
- Czas powstania dzieła: pierwsza połowa XIX wieku
- Gdzie się znajduje: w Luwrze w Paryżu
- Datowanie: 1827
Co przedstawia obraz Śmierć Sardanapala?
Dzieło przedstawia temat ze starożytnej kultury asyryjskiej. Według Ktezjasza Sardanapal był ostatnim z władców Asyrii w VII w p.n.e.. Na obrazie widzimy samobójstwo Sardanapala po natarciu wroga na jego miasto.Gdy stolicę Asyrii obległy ludy indoeuropejskie, postanowił się nie poddawać i zlecił zniszczenie miasta razem ze wszystkim co się w nim znajdowało. Swoim żołnierzom zlecił zabicie kobiet, koni i zniszczenie majątku,a sam wypił truciznę. Dramatyzm tej sceny podkreśla brak jakichkolwiek uczuć widocznych u wykonujących rozkaz żołnierzy.
W 1821 roku angielski poeta Byron, w oparciu o legendę, napisał tragedię “O Sardanapalu”, która stała się inspiracją dla malarza. Na obrazie przedstawił moment budowania wielkiego stosu z bogactw króla, a sam władca usytuowany jest na jego szczycie. Spokojnie obserwuje wielkie zamieszanie – bywa porównywany do artysty, który obserwuje burzliwe wydarzenia swojej epoki.
Śmierć Sardanapala – cechy charakterystyczne dla romantyzmu
Kompozycja obrazu Śmierć Sardanapala jest dynamiczna, asymetryczna. Artysta zastosował mocno nasycone barwy, jak i silne kontrasty światłocieniowe. Występują różne źródła światła, skupiając wzrok w różnych punktach, jednak najbardziej podkreślona światłem jest przekątna przechodząca od tytułowego władcy do prawego dolnego rogu, gdzie ma miejsce dźgnięcie nożem kobiety. Delacroix podjął tematykę egzotyczną, przedstawił sceny makabryczne. Obraz charakteryzuje się malarskością i wyraża silne emocje.
Artysta skupił się na detalach, dbając o każdy szczegół: od głównego bohatera, po drobne szczegóły. Oparł paletę kolorów na ziemistych barwach i czerwieniach, kontrastując z bielą tkanin i bladymi ciałami.
Na Salonie w 1829 roku praca nie została dobrze przyjęta. Artystę krytykowano za wykorzystane barwy i technikę wykonania. Negatywne komentarze spowodowały, że Delacroix wycofał się ze sceny publicznej na kilka lat. Dzisiaj doceniamy piękno romantycznego malarstwa, a to dzieło można podziwiać w paryskim Luwrze.
Fascynacja krajami Maghrebu
Podczas podróży w 1832 roku artysta odwiedził Hiszpanię, Maroko i Algierię. Efektem tych podróży i fascynacji odmiennymi kulturami były kolejne dzieła: “Kobiety algierskie”, “Marokańska rodzina” czy “Arabka na poduszkach”.
W swoich dziełach inspirował się też biblią, stąd “Walka Jakuba z aniołem” czy “Heliodor wygnany ze świątyni”. Dzieła Delacroix cechuje:
- dynamizm,
- mocny kontrast światłocieniowy,
- ruch,
- szeroka gama barw.
Zobacz również: Romantyzm w sztuce – cechy i przedstawiciele
